روانشناسی
سید سعید نعیمی تاجدار؛ ابوالفضل نجاتی مهر؛ عباس فیروزآبادی
چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه فضایل منشی و خودشفقت ورزی در دانشجویان دختر با در نظرگرفتن نقش میانجی هیجانات مثبت بود.
روش شناسی: پژوهش حاضر به روش همبستگی انجام شد و جامعه آماری آن، شامل دانشجویان دختر در سال 1401 می‌شد. آزمودنی ها از طریق نمونه گیری در دسترس جمع آوری شده بودند و نمونه نهایی از 596 نفر تشکیل گردید. برای جمع‌آوری داده‌‌ها ...
بیشتر
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه فضایل منشی و خودشفقت ورزی در دانشجویان دختر با در نظرگرفتن نقش میانجی هیجانات مثبت بود.
روش شناسی: پژوهش حاضر به روش همبستگی انجام شد و جامعه آماری آن، شامل دانشجویان دختر در سال 1401 می‌شد. آزمودنی ها از طریق نمونه گیری در دسترس جمع آوری شده بودند و نمونه نهایی از 596 نفر تشکیل گردید. برای جمع‌آوری داده‌‌ها از نسخه کوتاه پرسشنامه ارزش‌ها در عمل (لینلی، ژوزف و سلیگمن، 2004)، پرسشنامه خودشفقت ورزی (نف، 2003) و سیاهه رواندرمانی مثبت نگر (رشید، 2020) استفاده شد . برای تحلیل نیز از نسخه 24 نرم افزار SPSS و AMOS استفاده گردید.
یافته ها: نتایج حاصل از بررسی به روش همبستگی و مدل‌سازی معادلات ساختاری نشان داد که اثر مستقیم فضایل منشی بر خودشفقت‌ورزی (003/0>p، 61/0=β) و اثر غیرمستقیم آن به واسطه هیجانات مثبت (003/0>p، 06/0=β) از نظر آماری معنادار هستند. هیجانات مثبت نیز اثر مستقیم معناداری بر خودشفقت ورزی داشتند (003/0>p، 19/0=β). همچنین 58 درصد از واریانس خودشفقت ورزی بر اساس فضایل منشی و هیجانات مثبت قابل تبیین بود.
بحث و نتیجه گیری: هیجانات مثبت نقش معناداری در رابطه بین فضایل منشی و خودشفقت ورزی دارند و می توان با تقویت آن ها خودشفقت ورزی را در دانشجویان دختر افزایش داد . در این بین با توجه به یافته‌های پژوهش، بهتر است آموزش‌ها به طور ویژه به فضیلت تعالی، تجربه و خلق هیجانات مثبت و همچنین عامل خودمهربانی توجه شود.
